خودشناسی، خداشناسی،خودسازی

خودشناسی، خداشناسی،خودسازی
جهان جایگاهِ پژواکِ واژه و رفتار ما است
قسمت سوم
نوشتۀ: اکرم مریخ نژاد 

همراهان و دوستان عزیز بیایید به زندگی و نزدیکان خود عشق بورزیم و مطمئن باشیم که این عشق دوباره به ما بازمی‌گردد. زمانی زندگی ما پر از شور و شوق است که علاقۀ خود را نسبت به داشتن یک زندگی پرشور ابراز کنیم یا اگر فضای مناسب برای اظهار آن نداریم، با داشتن چنین ایده‌ای ازنظر روحی-روانی، بارقه‌ای از شور و حرکت در وجود خود ایجاد می‌کنیم و در ضمن درصدد استمرار این روحیه در وجود خود باشیم تا عشق به زندگی معنا و مفهوم واقعی خود را پیدا کند تا به ابزار مهم و ضروری برای شادی‌آفرینی در زندگی ما تبدیل شود.

نکتۀ ظریف در کلام پیامبر را دقت کنیم که نتیجۀ چنین عملکردی آفرینش موجودی است که «تا» روز قیامت برای ما از درگاه خداوند آمرزش می‌خواهد، یعنی دعایی آهسته و پیوسته در طول زمانی از هم‌اکنون تا روز قیامت.
اگر فردی شادی را در وجودش حس نکند، نمی‌تواند اعضای خانواده‌اش را شاد کند. اگر کسی شادی را برای خویش معنا نکرده باشد، نمی‌تواند برای اعضای خانواده‌اش پیام‌آور شادی باشد. شادی یعنی «کاهش عواطف منفی و افزایش عواطف مثبت». هنگامی‌که درد و رنج و غم را از وجود خویش دور می‌سازیم، هنگامۀ افزایش احساسات مثبت و کسب شادی فرامی‌رسد. تنها انسان شاد و سالم می‌تواند خدمت گذاری خالص و عاشق برای خانواده و اجتماع باشد.
بهره بردن از نیروی اراده و انتخاب شادی یکی از مسیرهای کسب آرامش در زندگی است. برگزیدن شادی سبب ایجاد احساس رضایت و خشنودی در وجود انسان است که درنهایت کسب آرامش ثمرۀ این انتخاب است.
پرسید یکی که عاشقی چیست
گفتم که مپرس از این معانی
آنگه که چو من شوی ببینی
آنگه که بخواندت به خوانی
دیوان شمس – حضرت مولانا
پیوسته در پناه پروردگار متعال شاد و سالم باشید.

ادامه مطلب را در مجله شماره 80 مطالعه نمایید.