آیا آرزو داشتید بهتر میتوانستید با سرما و گرما، محیط شلوغ و ساکت و غم و شادی کنار بیایید؟ سیندی لی به شما نشان میدهد چطور میتوانید به خواستهتان برسید.
سال گذشته یک روز گرم تابستانی در شهر برلین بودم. در کارخانهای قدیمی که به باشگاه یوگا تبدیل شده بود مشغول آموزش یوگا بودم. هوای بیرون بسیار گرم بود و هیچ دستگاه خنککننده یا تهویۀ مطبوعی در ساختمان وجود نداشت. بنابراین مجبور شدیم تمام پنجرههای کوچک را باز کنیم. همینکه خواستم کلاس را در آن فضای متراکم شروع کنم، صدای ضربههای بلند و ممتدی بر سقف قدیم ساختمان کناریمان به گوش رسید. صدای ماشینآلاتی که معمولا در شهرهای بزرگ مثل نیویورک شنیده میشود، نبود. بلکه چند نفر روی سقف بودند که کل صبح مشغول کار و رفتوآمد بودند.
همانطور که حدس میزنید، فضای آموزش ما چندان آرام نبود. اگر کارگران دست از سر و صدا کشیدن برمیداشتند خیلی خوب میشد ولی خب شرایط همیشه طبق خواستۀ ما پیش نمیرود. نمیشود همیشه همه چیز سر جا و مرتب باشد و شرایط طوری ترتیب داده شود که ما میخواهیم و آنگاه ریلکس و راضی شویم.
سالهای سال شاهد دلیل آوردن و توضیح هنرجوها در مورد اینکه چرا نمیتوانند بعضی تمرینها را انجام دهند، بودم. دلیل بیشترشان هم یک چیز بود: ماهیچههای مرکزیم ضعیف است، ماهیچههای رانم سفت هستند… متوجه منظورم که میشوید؟ در پسزمینۀ ذهنشان همیشه امیدی وجود دارد که موانع و مشکلات برطرف شوند و اتفاقات بهتری روی دهد. البته وقتی آن اتفاق بهتر رخ میدهد، مشکل دشوار دیگری روی نشان خواهد داد و شرایط را بهگونۀ دیگری دشوار خواهند کرد و این فرایند همینطور ادامه مییابد. در نتیجه ما دائماً به جای لذت، پیوسته نارضایتی و ناخوشنودی را تجربه میکنیم.
بله درست است. تمرینهای یوگا راهکارهای اصلاحی مناسبی برای بالا بردن سطح تجربۀ شما و دادن یک حس راحتتر و بهتر به شما، در خود دارد. بهعنوان مثال اگر احساس سرما میکنید میتوانید از تمرین اوجایی پرانایاما (تنفس پیروزمندانه) و اگر احساس گرما میکنید میتوانید از تمرین شیتالی پرانایاما کمک بگیرید. حرکتهای کمکی زیادی در دسترس ما هستند که بهشکل حرکات اصلاحی یوگایی طراحی شدهاند. اما در عینحال تمرین یوگا فقط به تمرینهایی تصحیحکننده خلاصه نمیشود. یوگا مسکّن نیست. تنها هدف تمرینات یوگا، انجام حرکات بهبودبخش ناراحتیها و رسیدن به یک حس بهتر نیست. اگر اینگونه به یوگا نگاه کنیم دچار وضعیت ناپایدار و نامشخصی میشویم. یا خیلی سردمان است، یا خیلی گرممان است، یا دستهایمان ضعیف است یا محیط خیلی شلوغ و پرسروصداست. همیشه در حال سنجش و ارزیابی هستیم و بیشتر مواقع حس میکنیم یک چیزی درست نیست.
“ادامه ی این مقاله را در شماره 115 مجله دانش یوگا بخوانید”