تا اوج پرواز کنید

نویسنده: آتنا سرابی
 

مي گويد وقتي باران مي بارد، همةپرندگان به سوي پناهگاه و لانه هايشان پرواز مي کنند تا پنهان شوند و از باران در امان بمانند. اما عقاب براي دور شدن از باران بالاتر از ابرها به پرواز در مي آيد.
« روزي مرد کشاورزي يک تخم عقاب پيدا کرد و آن را در لانة مرغي گذاشت تا از آن مراقبت شود. عقاب با بقية جوجه ها از تخم بيرون آمد و با آن ها بزرگ شد. در تمام زندگيش، همان کارهايي را انجام مي داد که مرغ ها مي کردند. براي پيدا کردن کرم ها و حشرات زمين را نُوک مي زد و گاهي با دست و پا زدن بسيار، کمي پرواز مي کرد. سال ها گذشت و عقاب خيلي پير شد. روزي پرندة با عظمتي را بالاي سرش و بر فراز آسمان ها ديد. همچنان که محو تماشاي آن پرنده بود، مي ديد که او با يک حرکت کوچک و جزيي بال هاي طلاييش، بر خلاف جريان باد پرواز مي کند. عقاب پير بهت زده نگاهش مي کرد و از همسايه اش پرسيد: اين کيست؟
همسايه اش پاسخ داد: اين يک عقاب است، سلطانِ پرندگان. او متعلق به آسمان است و ما زميني هستيم.

عقابي که ميان مرغ ها بزرگ شده بود، مثل يک مرغ زندگي کرد و مثل آن ها مُرد… چون با تمامِ درونش باور کرده بود که يک مرغ است.»
اين حکايت، شرحِ حال بسياري از ما انسان هاست که شرايط و محيطمان شکلِ بودن ما را تعيين مي کند. افراد بسياري هستند که معناي بودن و باور درونيشان را از اطرافيان و معاشرانشان مي گيرند. خودشان را مطابق موقعيتِ مالي و يا شرايط اجتماعيِ کنوني باور مي کنند و خود را محدود به آنچه كه ظاهراً هستند، توصيف مي کنند و مطابق الگوي رفتاري اطرافيانشان زندگي مي کنند.
اينکه در كدام شهر و چه شرايطي زندگي مي کنيم، فرزند چندم هستيم و از داشتن پدر، مادر يا هر دو محروم هستيم يا خير، اينکه در نازو نعمت بزرگ شده ايم يا در تنگ دستي و سختي، از لحاظ جسماني در شرايط مطلوبي هستيم يا خير، هيچ  كدام ذره اي از واقعيتِ انسان بودنِ ما کم يا به آن اضافه نمي کند. تمام انسان ها نيروي بسيار عظيم دروني دارند که از آن قدرت مي گيرند و مي توانند خواسته هاي خود را خلق كنند و شرايط مطلوبي ايجاد نمايند. قدرت ذهني، توانايي فکري و استعداد درخشان در تماميِ انسان ها با هر شکل و شرايطي وجود دارد.
نوابغ کساني هستند که  بدون توجه به کمبودها ياشرايط دشوار موجود،  با تمركز دقيق بر استعدادها و امتيازاتشان، از آن ها بهره مي گيرند.
 تمام کائنات در زيبايي و نظم و اتحاد قرار دارند و هر يک از ما بخش مهم و تأثير گذاري از اين کائنات هستيم و اساسي ترين انتخاب انسان، هم راستا شدن با زيبايي ها و خلق دستاوردهايي براي آرامش و رشد خود و ساير مخلوقات است.
اگر تسليم نداشته ها و محدوديت ها و شرايط محيطي شويم، محيط حقارت بار ما را مجبور مي کند از روياهايمان دست بکشيم، کانال هاي انتقال انرژي هاي حياتي را در درونمان مسدود کنيم و در خشم و نااميدي و انزوا خود را به تقدير بسپاريم و بنشينيم و به انتظار مرگ باشيم. تا جايي که کم کم تبديل شويم به چيزي که شرايط از ما پديد خواهد آورد. ترس هايمان بر ما غالب مي شود و به تدريج همه چيز و همه کس را بزرگ تر و برتر از خود مي بينيم و اعتماد به نفس در ما رو به نابودي مي رود و دست از تلاش براي زندگي شادتر و بهتر بر مي داريم و در بي انگيزگي کامل، در عين زنده بودن مي ميريم.
لطفاً دقايقي در روز در نهايت آرامش و سکون به مراقبه بنشينيد و از جريان زيان بخش افکارتان مراقبت کنيد، ذهنتان را مديريت کنيد، به خودتان آگاه شويد، توانايي هاي خود را ببينيد و با عظمت خويش رو به رو گرديد. سپس به آنچه در درونتان ملاقات خواهيد کرد، ايمان و اعتماد داشته باشيد.
داوود نبي گفته است: «هرکس آن چيزي است که درضمير مي پندارد»
اعتماد و باور داشته باشيد که در زمرة بهترين ها هستيد. آنچه از ما پديد مي آيد، محصول افکار ماست. ما در زندگيمان روند کشف را طي نمي کنيم بلکه روند آفريدن را طي مي کنيم.
ما چيزي نيستيم که به نظر مي آيد و قرار نيست حقيقت خود را از لابه لاي آجرها و وسايل خانه و يا بين چرخ هاي اتومبيل آخرين سيستم کشف کنيم. بلکه ما ذات منحصر به فردي داريم که جهت بخشيدن به آن وظيفة ما است و اينکه هريک از ما علايق ويژه اي داريم که با جان بخشيدن به آن ها حقايق زندگيمان را خلق مي کنيم. ما بهترين جلوة خود را مي آفرينيم. به شرط آنکه نگذاريم محيط، افکارمان را عليه ما به شورش بيندازد و ما را از پرواز باز دارد.
اگر خود را فراتر از محيط و شرايط باور کنيم، اگر ماهيت واقعي انساني عظيم و توانمند را در خود ببينيم، مي توانيم فراتر از حدود زميني چشم هايمان پرواز کنيم و در فراسوي آسمانِ ذهن، به اوج بودن برسيم. هرچه ذهنمان تواناتر و خلاق تر باشد و هرچه با ايمان بيشتري به سوي باورها و اهدافمان حرکت کنيم، پرواز ما مرتفع تر و عظمت ما آشکارتر خواهد بود.
به خاطر روياهايي که عاشقشان هستيد بر ترس هاي خود فايق آييد با خود رو به رو شويد و شجاعانه دست به عمل بزنيد. دانستن به تنهايي هيچ فايده اي ندارد و تا زماني که از دانش و توانمندي هايمان استفاده نکنيم و اهدافمان را تا  مرحلة بهره برداري تعقيب نکنيم، درواقع هيچ چيز نمي دانيم. چرا که دانش ما بايد در شيوة زندگيمان متجلي گردد و ما را به پيروزي برساند.
هرگاه در آرامش قرار داشتيد، لحظه اي بنشينيد و چشم هايتان را ببنديد و هم چنان که عميق و آرام نفس مي کشيد، در اعماق ذهن آگاهانه خود بال هايتان را براي پرواز باز کنيد به سمت يک پرتگاه بلند برويد و بي هيچ ترس و ترديدي از عمقِ پرتگاه، به اميد آسمان بي کران خوشبختي و موفقت بال بگشاييد و مانند يک عقاب بر فراز آسمان ها پرواز کنيد. جهش عظيم خود را با بي توجهي به شرايط محيطي کنونيتان، تجربه کنيد. سلطان خود باشيد و بهترين خود را پديدار کنيد.
 فراموش نکنيد که «شيفتگان پرواز را ميل خزيدن نيست»